7 november

Zondag 7 november:
In de krant hier stond een stuk over Mother Of Peace(MOP) en daar stond ook iets meer in over de sponsoring, welke ik jullie niet wil ont houden, omdat ik hoop dat jullie er misschien wat mee gaan doen.
Op het moment heeft MOP 75 kinderen onder haar hoede van 3 maanden tot 19 jaar. 6Maanden geleden waren dat er nog 40. Dus daarom is er nu zeker meer geld nodig. Ze hebben tussen de 14000 en 15000 euro per maand nodig. En de grootste kostenpost is voor benzine van de busjes die de kinderen naar de scholen brengt(1600-2000 euro).De kinderen gaan naar 8 verschillende scholen en er wordt verder veel gereden voor ziekenhuisbezoek, HIV/AIDS kliniek, tandarts, uitjes en om donaties op te halen.
Om een kind te sponsoren is men tussen de 750 en 2000 euro kwijt dat hangt erg af van scholl en gezondheid e.d.Men kan een kind sponsoren of een huisje, alles komt ten goede aan het huis waar het kind woont en de moeder van Byron(manager) zorgt er voor dat men op de hoogte blijft van het kind. Men kan ook gezamenlijk een kind sponsoren of zo geld doneren. Omdat er ook een enorme kostenpost is voorboodschappen, luiers, schoonmaakspullen en natuurlijk water en electriciteit. Op het moment geeft MOP ook onderdak aan een daycare voor kinderen uit de community(21)Deze kinderen krijgen een ochtendhapje en een warme lunch, wat voor deze kinderen vaak de enige maaltijd van de dag is .Als het mogelijk is worden de gezinnen van deze kinderen ook voorzien van eten. Voor meer info kan men terecht op de website:www.motherofpeace.org.za
Andaag dus waren de kinderen van District 49(waar Debby werkt) uitgenodigd om aanwezig te zijn bij een pre-primairy graduaties van een school voor en door de Indiers(zoals ze dat hier noemen).
We moesten een tijd wachten op vervoer maar uiteindelijk kwamen we en uur te laat aan.
Het festijn was in een communityhal, een soort zaal met een toneel. Iedereeen was op zijn Paasbest(Indisch) en alles was met glitter en glamour versiert . Terwijl het gros van de mmensen volgens Debby erg arm zijn. De kindjes die naar hun volgende school over gaan deden de hele middag allerlei dansjes en liedjes, steeds weer anders gekleed. Afgewisseld met wat andere acts van groteren en een loterij.Er werden oorkondes en bekers uitgedeeld aan de kleintjes(van 5 jaar)gebeden en mensen bedankt met gesponserde kadootjes. Ook de kinderen van het huis werden naar voren geroepen en kregen wat, hetgeen de oudsten niet leuk vonden(stempeleffect)Er was verteld dat er een lunch zou zijn dus de kinderen hadden niet gegeten, dat bleek toen een supper te zijn. Aan lange tafels werd buiten (de gasten) en binnen(onze kinderen) gegeten. Erg scherp, niet te pruimen, maar zij vonden het heerlijk en waren ook uitgehongerd.
Toen kwam men erachter dat er een kind miste. Nou de caregivers(4stuks op 28KOTERS) VERBLIKTEN OF VERBLOOSTEN NIET. Debby ging er direct vandoor met de bus om te zoeken, terwijl ik een van de kinderen vroeg om op het soccerveld te kijken . Ondertussen de situatie aan onze gastgevers uitgelegd en contact gehouden met Debby. Na een half uur melde die dat Sanele gewoon bij de tuinman bij t huis zat en dat de caregivers hem vergeten waren mee te nemen. Waarop ik hen woest heb aangesproken op hun taak en verantwoordelijkheid. Zo zielig, een 8 jarig jochie achter telaten.
Tja ze waren voor het vertrek vestoppertje aan t spelen en hadden hem niet meer gezocht, gewoon vergeten.En ondertussen zaten ze hun bord voor de zoveelste keer vol eten te laten. Ik kreeg wel een deja vu flits. Dit soort situaties heb ik eerder mee gemaakt, maar het blijft schrijnend.
Er zal een rapportage naar het bestuur volgen tesamen met notities over het wanbeleid, geweld en alcoholgebruik van de huisvader en moeder. Wat een toestand.Terug in het huis heeft Debby met sanele nog even een apartje gehad en hem gezegd dat zij hem niet vergeten en enzeker niet om dat ze niet van hem zou houden en hij zei dat hij dat wel wist. We kwamen verontwaardig, hongerig en moe tegen 20.00 uur eindelijk thuis.
Een paar kinderen hadden al snel vertrowen in me en ik had zelfs een meisje van 15 jaar op mijn schoot zitten. Het zijn kinderen en hebben aandacht en liefde nodig, dat mag hierbij niet vergeten
worden en dat hebben we ook niet gedaan. Zij mogen er niet onder lijden