zaterdag 6november

Zaterdag 6 november:
Vanmorgen met Debby naar Mother of Peace geweest. Voor Debby een gelegenheid om eens te zien wat er allemaal mogelijk is als je kinderen opvangt. Gezinshuizen met huismoeders,huiswerkkamer, daycare, spelotheek, kleding kamer, speciale school voor kinderen met leer problemen, begeleiding en training van de huismoeders en vrijwilligers en ruimte in huis en buiten voor de kinderen om te spelen. Er is een hoop werk verzet en veel van dat werk komt voor rekening van Wilma van Wijngaarden die dit al 2,5 jaar doet.Al die vrijwilligers nemen erheen en ik ga mee. Ben reuze benieuwdsponsorgeld mee, vaak bedoeld voor iets speciaals. Maar op dit moment hebben ze een groot probleem met het betalen van rekeningen voor licht en water en benzine voor de busjes die de kinderen naar school brengen. Ze zijn een fundraising begonnen waarbij je een kind of een heel huisje financieel kunt adopteren. Maar ook zo een bedrag over maken is prima. Dit alles klonk Debby heel goed in de oren. We hebben rondgekeken en huismoeders en kinderen ontmoet. We zijn eerst naar de playground gegaan en daar begon o.a. Sandile meteen TANGOO te zingen het lied dat ik hen 2,5 jaar geleden leerde en de anderen namen het zo weer over ook de 30 kinderen die er bij gekomen zijn het laatste jaar. En ik moest het weer met ze zingen. Bezorgde me wel kippevel, ook als je direct bij herkenning hun ogen ziet oplichten en sommige zich in je armen storten. Het maakt me maar weer duidelijk wat een enorme impact het voor de kinderen heeft, een maand lang extra zorg en aandacht voor hen .
Daarna zijn we bij de huisjes wezen kijken en hebben gepraat met Winnie , een van de huismoeders die er al een tijd is. Ook vertelde zij van de veranderingen t.a.v de vrijwilligers , dat er meer begrip over en weer is en overleg en men beter van elkaar weet waar men zich aan moet houden. Debby was erg onder de indruk van haar verhaal en van het huisje dat ze zag.
We hebben Nana ontmoet die ik ook nog kende. Zij gaat naar college nu en mag die afmaken bij MOP, ondanks dat ze al 19 jaar is. Meestal moeten kinderen weg als ze 18 zijn en ze kunnen vaak dan nergens heen. Nu wordt er beter naar het kind gekeken, gaan ze op zaterdag werken en doen nog een opleiding, zodat ze beter voorbereid zijn om een baan te vinden en op zich zelf te gaan. Nana vond wel dat het minder fijn was dan eerder, teveel regels. Ze heeft het even weer erg zwaar gehad en huilde ook even in mijn armen. Maar met gesprekken en medicatie komt ze weer een heel eind. Ze mist nog steeds Susan, een van de vrijwilligster met wie ze een goed kontact had.. Wilma en Debby hebben afgesproken w.s. volgende week met elkaar te praten, samen met elkaars stafc.q. huismoedergroep. Voor Debby misschien een zorg minder voor het huis waar ze nu eigenlijk alleen is aangenomen voor 15 uur counseling, maar waar ze nu het hele huis runt.
Vanmiddag bezig geweest met de tandenborstelbekers die ik gekocht heb voor District 49(het kinder/opvanghuis)van namen te voorzien. Zodat eindelijk ieder kind een eigen beker en tandenborstel krijgt. Verder valt er veel te praten over de verschillen , eigenaardigheden, gebruiken en families van ieder van ons.
Debby en Roberto laten me volop kennismaken met hun kinderen, familie en vrienden om zodoende wat te zien van het leven van de Zuid Afrikanen.
Morgen gaan we naar een pre-school graduation. Er wordt uitgebreid gevierd dat kinderen naar de basis school gaan. Met eten, snoep en muziek. Ook een aantal kinderen uit het huis van Debby gaan