Vervolg

Aly kan vandaag niet naar Lelethu, er is geen vervoer en iedereen heeft het druk. Ja .het is verdrietig maar dit is Afrika. Dingen aan zelden zoals je het geplanned hebt en bedacht.
Vanmiddag tegen 3 uur de meiden opgehaald uit Motherwell. Akhona bij het huisje van Simphiwe vandaan en Bulelwa,Nosimphiwe en Nandipha van Cynthia`s huisje.
Ik heb er voor gekozen de meiden in 2 leeftijdsroepen uit te nodigen. Nu eerst de oudsten
Ze zitten toch in een andere fase en andere ontwikkeling dan de jongeren en B. heeft nogal de neiging de jongeren als slaafje te gebruiken. Dus zo is het prima.
Hier in Willetstreet aangekomen meteen afgesproken dat de telefoons (hoe ze daar aan komen is me een raadsel)We beginnen natuurlijk met wat te eten en drinken. Dat hoort hier zo en ze moeten alvast vragen bedenken en opschrijven in hun meegebrachte dagboekjes, die ze vorig jaar al van me kregen.
Tegen half 5 komt Sooreya Mboya. Zij heeft kunnen studeren met hulp van het Nederlandse studiefonds MALIBONGWE. Zij vertelt de meiden haar verhaal over haar achtergrond (ook township), familie, droom, studie ect.
Omdat ze uit een herkenbare situatie komt hangen de meiden aan haar lippen en ik heb hen zelden zo stil en geconcentreerd gezien.Af en toe stelde ik no wat vragen om nog meer achtergrond info te krijgen die relevant kon zijn voor de meiden.
# van de 4 willen studeren, voor arts, internist en social worker. Nr. 4 wil kapster worden. Tegen B. die social worker wil worden merk ik wel even op dat het voor haar dan erg belangrijk is dat ze mensen leert aan te kijkenals ze wat zegt en tegen ze praat. Ze pikt dit tot mijn verbazing meteen op. Ben ik niet zo gewend van haar.
Heb ook gevraagd, dat zolang Aly en ik bij het gesprek zitten de voertaal Engels te laten zijn. Een goede oefening en wel zo beleefd. Wij verstaan geen Xhosa en willen het ook volgen. Ze houden zich er goed aan,stellen vragen, gaan in op het verhaal van Sooreya, zijn werkelijk geinteresseerd en pennen de info in hun schrift.
Na een uur(ja ,ja) is S. klaar en moeten ze toch ontladen. Maken kennis met de rest van de tijdelijke bewoonsters en beginnen spontaan te zingen. En wel zo prachtig, 3stemmig en harmonieus......Iedereen komt luisten en ze bezorgen menigeen kippenvel of tranen in de ogen. Zo vol overgave, vanzelfsprekend blijven ze zingen.Er worden foto`s en filmpjes van emaakt. Dit willen we thuis laten horen en zien.
zelfs Sooreya zingt als vanzelf met ze mee. Zij wordt door haar man tegen 6sen opgehaald en de rest blijft voor een gezamenlijk supper.
De maaltijd verloopt goed, sommige proberen van alles te proeven en doen hun best met mes en vork. Anderen zijn botter en schuiven het eten(gehakt curry) weg en eten het brood dat hiet in ZA altijd op tafel staat.N. maakt een gezellig praatje en helpt bij het afruimen en mag tot haar rote vreugde de vaatwasser inpakken. Die wil ze later ook als ze internist is. Heb met de meiden afgesproken dat ik volgende week met huisvade Simphiwee naar het winkelcentrum in Motherwell ga om te informeren naar baantjes voor de weekenden voor hen. Ze zijn zo enthousiast daarover en vragen wanneer ze kunnen beginnen.>>>
Wel uitgelegd dat er w.s. een proefdag aan vast zit omdat ze willen weten wat voor vlees ze in de kuip hebben. Maar gemotiveerd zijn ze wel en zeker na het verhaal van Sooreya.
Met een dikke knuffel neem ik afscheid van de meiden die door Peter terug worden gebracht naar Motherwell. Peter vertelt later dat ze in de auto volop hadden zitten kletsen en dat ze toch veel van me geleerd hadden. Dat is goed om te horen.

Vrijdag 30 september:
Schoonzoon Jan Willem is jarig en ik zie op facebook dat hij vrij is en bel hem dus even. Krijg ook even Annerieke aan de lijn en het doet goed even haar stem te horen. Verder vandaag Aly vervoert naar Lelethu. Kon ze eindelijk weer wat doen. Bezig geweest om verslagen geprint te krijgen via de computer hier en natuurlijk de training van volgende week voor te bereiden. Tia had me gevraagd of ik de Asibavikele vrijwilligers een training wilde geven over spreken in het openbaar. Ze wil raag dat deze vrijwilligers ook voorlichting op scholen e.d. gaan geven over o.a. Aids/Hiv. Dat weigeren ze tot nu toe omdat ze dat eng vinden. Vandaar eerst mijn training aan hen over zelfvertrouwen en zelfbeeld en nu over Spreken in het openbaar.
Ik heb dit thuis al wat voorbereid, maar moet het nog omzetten in het Engels en er een programma van maken. In het Engels omzetten is nog niet zo eenvoudig en ik denk dat ik wel wat hulp van Daphne of haar dochter Nancy kan gebruiken.
Intussen heb ik dus de notulen van onze nieuw op te richten stichting eindelijk kunnen kopieeren en kan dus weer een gesprek aan gaan met Tia en Daphne over hoe wij de toekomst van Thamsanqa en Huize Morkel zien en wat zij van ons voorstel vinden.
En dat moet wel gebeuren voor volgende week vrijdag, want dan is de volgende vergadering in Heesch.
Volgende week hebben de kinderen van Thamsanqa vakantie en gaan we eens met zijn allen kijken wat we er mee gaan doen.