2de youthclub

De 2de keer ging over zelfaanvarding een zelfwaardering.
Het duurde even voor er een aantal jongeren waren. Dat is toch altijd ongewis hier in Zuid Afrika.Voor de jongeren uit grade 12 (eind middelbare school) helemal ze weten van te voren nooit wanneer ze extra lessen hebben.Of dat er nog assisments geschreven moeten worden..They 7 exams.zoals ze dat hier zeggen.Ze doen metric. DATze eindexamen doen..Maar goed, na wat telefontjes van Mahbele de jeugdleiderkomen er toch nog 6 jongeren opdagen.En kunnen we toch een 45 later beginnen
De vorige keer had ik ze een aantal vragen gesteld om over na te denken.: ▪wat is de betekenis van je leven, wat maakt je blij en wat maakt voor jou een dag tot een goede dag?
Daar heben we eerst eenzijdig over gepraat.Sommigen HADDEN echt wat op papier gezet.En omdatwe in eenandere kleinere ruimte zaten, de groep iets kleiner was en Mahbele zich dit keer wat meer op de achtergrond hield ging het eigenlijk heel ontspannen. Ze kwamen meer los waardoor ik het ook wel aandurfde om heel direct te zijn.En hen vragen te stellen over hoe ze dingen ervaren ,hoe het kom dat ze soms wat vertellen met en smile op hun gezicht terwijl,het vervelend is of soms zelfs afschuwelijk. Ook over het waarom van dingen praten we .En dan eigenlijk komt het gesprek ophet verbergen van emoties. DAT JE SOMS aan anderen niet laat zien wat je werkelijk voelt, of laat merken wat hetje doet wat anderen zeggen.Dat is voor mij het moment om ze een masker te laten maken. MET DE OPDRACHT om dmv het masker te laten zien welk gevoel ze het meest verbergen.Ik heb ter verduidelijking een voorbeeld gemaakt en verteld wat ik toch nog wel,regelmatig verberg. Dat is duidelijk voor ze en ze gaan aan het werk. Hoewel ik erbij heb gezegd dat het masker voor zich moet spreken en ze er alleen catch words bij mogen zetten, heben sommige toch de behoefte er een verhaal bij teschrijven.En achteraf is dat ook okay. Want er komen wel verhalen los.Over gepest worden,controle houden, een eenmaal gecreëerd beeld in stand willen houden. We praten erover na.Vooral over waar om het voor hen van belang is om bepaalde gevoelens niet te laten zien. Bij gevaar is hetniet zo goedte laten zien dat je erg bang bent.Dus voor je eigen veiligheid doe je dat niet. Ook als je gepest wordt laten zodat nierziekte. Er ontstaat een gesprek over wat zou er gebeurene als je er wel wat van zou zeggen en wat levert hetje op, wat doET het voor je zelf aanvaarding als je opkomt voor wat je voelt.Ik kan het niet goed na vertellen . Maar duidelijk was wel dat het wat los mäakte bij deze jongeren. En dat is de bedoeling ook.En ook niet meer dan dat. DATze zelf gaan nadenken over hetgeen er gezegd en gedaan is.
Tot slot laat ik ze nog een mindmap maken rond de woorden zelfaanvaarding en zelfwaardering.Ze mogen alles schrijven wat er BIJ hen opkomt.En er wordt flink gepent. Hele verhalen hierin daar,over wat ze vinden dat hetzij moeten en/of kunnen tot eigen ervaringen.Geweldig om te zien hoe serieus ze er mee bezig zijn , hoe het hen ook bezig houdt deze onderwerpen. Maar vooral ook, dat ze los komen en vertrouwen hebben in elkaar, hun omgeving en in Mahbele en mij, waardoor ze zoch vrij voelen om dingen te doen en te vertellen.
Ik vond het jammer dat er niet meer meetings gepland waren en dat het al bijna tijd was om terug te gaan naar Nederland.EN neem dan ook met gemengde gevoelns afscheid van hen.