Thuis

Zondag 12 december; weer thuis
Woensdag 8 december door Daphne en Hilda naar het vliegveld in PE gebracht en vol goede zin aan de terugreis begonnen.Geen verdriet dit keer, want ik weet ik kom terug, ws volgens jaar om weer wat met de tienermeiden te gaan doen. En zoals Daphne al zei; je hebt 2 thuizen; in Zwolle en PE.
In Johannesburg wat rondgelopen en niet voorbij de prachtige houten oorbellen gekund(weer niet) . En nog wat kleine dingetjes gekocht voor in de Kerstboom. Van hier uit vertrok het vliegtuig 3 kwartier te laat ,maar maakte me geen zorgen. Ik had genoeg tijd in Franfurt. Er was onderweg wel erg veel turbulentie, haast beangstigend. Dat duurde gelukkig maar een half uur. En toen de aankomst in Frankfurt. Ik zag het al direct;overal dikke pakken sneeuw en het vliegtuig deed er een eeuw over om bij de gate te komen. Toen begon ik hem wel te knijpen. Had nog maar een half uur om te boarden en was het vliegtuig nog niet eens uit. In de hal zag ik het al meteen, vliegtuig naar Amsterdam was gecancelled en het was een chaos overal. Duizenden mensen die door elkaar liepen en niet wisten waar ze naar toe moesten. . Vele vliegtuigen waren uitgevallen . En voor er personeel was dat iedereen in ieder geval in bepaalde richting en in rijen stuurde!!!!!!!!!!! Lange, lande rijen voor de loketten, uren geduldig wachten op antwoord en dan weer in de volgende rij. En ja, ik was nog op zijn Afrikaans gekleed; dunne lange broek, slippers en tshirt. Alleen een omslagdoek had ik bij me. En door die sneeuw en drukte was ook mobiel telefoonverkeer niet mogelijk en wat was het winderig en koud in die hallen en vreselijk groot. Ik wist gewoon niet waar ik het zoeken moest en wat te doen. Geen mogelijkheid op een volgens vliegtuig, treinverkeer was beperkt en de trein was al vertrokken voor die dag, had het koud en kon Fre amper bereiken. Wat kan een mens zich dan even ellendig voelen. Uiteindelijk (6 uur na aankomst) besloten een hotel te nemen, omslagdoek te kopen en maar van de nood een deugd te maken. Een vlucht voor de volgende dag geboekt(was zeker) en bij het hotel me lekker laten masseren. Gegeten en vroeg in mijn warme bed gekropen. Gelukkig ging de volgende dag wel alles goed en kwam ik tegen de middag op Schiphol aan, waar Fre me opwachtte. Opgelucht en helemaal blij was ik hem eindelijk te zien. Buiten was het miezerig en kaal en grijs, zo anders als toen ik vertrok en wat ik in Zuid Afrika gewend was. Het zal nog wel enige dagen duren voor ik echt weer aangeland ben in Nederland.
Mijn tijd in Zuid Afrika zit er op. Wat heb ik weer veel gezien, gehoord, beleefd en gedaan. Eerst in Umkomaas bij Debby in District49, met alle toestanden in dat huis en de kinderen daar. Waar ik voor iedereen van mijn sponsorgeld; ondergoed, een eigen beker en tandenborstel en pasta heb gekocht. De armoe en het onrecht en apartheid die je daar in kwaZuluNatal nog steeds dagelijks voelt. De dagelijkse strijd van Debby voor een beter bestaan voor de kinderen. Hoe in Sinethemba , waar ik vorig jaar 3 maanden was, nog steeds weinig veranderd is(alleen het huis is paars geschilderd). Hoe in Mother of Peace nu al 75 kinderen wonen, er zo ontzettend hard gewerkt wordt, veel goede veranderingen zijn door gevoerd door Wilma van Wijngaarden(die daar al ruim 2 jaar woont), maar waar geen geld is voor benzine(voor de schoolbusjes) , elektra en water .En ze zich afvragen hoe nu verder!
En dan mijn tijd in Port Elizabeth, in de township Motherwell, bij Thamsanqa en Family restoration Services. Waar ik in de shacks ben geweest en gezien, gehoord en geroken heb onder welke enorme barre omstandigheden mensen daar wonen, hoe in de township 86% van de bevolking geen werk heeft en doelloos rondhangt,er veel geweld, verslaving en Aids is. Maar waar ook Tia en Louise bezig zijn ,samen met zo`n 3o vrijwilligers die home based care verlenen(vrijwillige thuiszorg), signaleren, ingrijpen en helpen in schrijnende situaties. In eerste instantie wat het kinderen aangaat , maar ook zieken , ouderen en verdrukten willen helpen.Waar ik eindeloos heb rondgereden op zoek naar familie van de Thamsanqakinderen , in de hoop op wat achtergrondinformatie. Waar we bezig zijn geweest 2 broertjes een veilig en goed onderkomen te bieden. Waar ik Tia heb geholpen met haar training aan de Motherwellvrijwilligsters. En waar ik een empowermentcursus heb gegeven aan 8 meiden van 13-19 jaar . En gemerkt heb in die groep hoe beschadigd sommigen zijn door alles wat ze meegemaakt hebben in hun jonge leven. En hoe moeilijk het dan is weer te geloven in jezelf en in een toekomst. .Het feit dat er iedere keer een warme maaltijd was,aandacht en warmte betende al erg veel voor hen en sommige heb ik echt een beetje zien veranderen. Maar we zijn er nog lang niet . En daarom wil ik ook heel graag weer terug en meer met de meiden gaan doen. Leuke dingen, maar ook soort snuffelstages voor ze gaan regelen. Ze werkelijk uit hun omgeving halen, stimuleren en laten inzien dat er meer is en t ook anders kan zijn.Al de rest van mijn sponsorgeld is naar hen en Thamsanqa gegaan en nog meer. Maar Tia en haar team van Soc.werkster, huisouders, Louise zijn dagelijks bezig te overleven , zodat de kinderen in de vier huisjes van Lulama,Mombasa, Chyntia, Simphiwe en Sanele te eten hebben, kleding krijgen en naar school kunnen en eigenlijk ook af en toe professionele hulp krijgen.
Als jullie iets zouden willen doen voor hen, neem dan contact op met mij en ik zorg er voor dat het op de goede plek komt. Zeker met Kerstmis in het vooruitzicht zouden we best wat van onze weelde kunnen delen.
Hier sluit ik mijn weblog van deze reis mee af. Bedankt voor jullie support en het lezen van mijn weblog en tot een volgende keer.
Gerdy