25 november

DONDERDAG 25 NOVEMBER
Om 12 uur bij Tia om Simpihwe op te halen. Had gisteren bij de Spar en Woolworth allerlei vetarme en suikervrije etenswaren voor Tia gekocht. Samen met allerlei sapjes,probioticapoeder voor shakes,yoghurtjes , suikervrije snoepjes en vetarme magnetronmaaltijden. Zo kan ze weer even vooruit.Als ze het tenminste kan eten. Want ze heeft erge last van haar maag. Maar werken doet ze, veel administratief werk. Vanochtend om 8 uur is ze al begonnen. Heb haar wel dringend verzocht vanaf nu veel te rusten want morgenavond is er een ontvangst op de universiteit waar ze een prijs/oorkonde krijgt voor het werk dat ze doet. We gaan er met zijn allen naar toe. Maar dan moet Tia wel fit zijn..Met Simpihwe en Sara vertrokken, Sara bij de busjes afgezet, wij moesten formulier afgeven bij Social Development en toen richting shacks om buurvrouw/oma en de 2 jongetjes voor een bezoek op te halen. We hadden van Tia al lakens en wat kleren voor hen gekregen voor het geval ze direct zouden blijven. En ik zou nog wat kleding van mijn sponsorgeld kopen. Omdat de volwassenen wat achterdochtig zijn naar blanke soc. Werkers zou ik wachten in de auto en Simpihwe zou ze gaan halen. Dat heeft een uur geduurd. De mensen bleken erg bang te zijn dat we handelaren waren die de kinderen mee zouden nemen naar Durban waar z e vermoord zouden worden en dan verkocht aan sangoma`s(soort medicijnman/vrouw). Er zijn in het verleden rare dingen gebeurd,bleek later uit verhalen van Simpihwe. Kortom er moest flink gepraat worden en ondertussen zat ik in een auto,in de shacks,deuren op slot in de gloeiend hete zon te wachten. Ik begon me na een half uur toch wel ongemakkelijk te voelen, mensen om de auto heen, sommige van een afstand schreeuwend, dronken lui. S. gebeld, maar die was volop in gesprek en wilde toch wel heel graag de kinderen uit deze situatie halen. Ik ben toen maar met wat kids gaan kletsen, foto`s van hen gemaakt en hen mijn lunch te eten gegeven. Uiteindelijk kwam de dochter van de buurvrouw met haar baby, de 2 jongetjes en 2 jonge mannen met S. bij de auto. S. vroeg me of ik ze 10 rand wilde geven omdat ze op mij en de auto gepast hadden. En ik maar denken dat ze me zaten te beloeren. Enfin deze 2 mannen gingen ook mee en met een volle bak,airco hoog vanwege de lucht die ze mee brachten, was het op naar het huisje van Simpihwe en Sanele , waar de jongens zouden gaan wonen. De vrouw vroeg S. van alles over de gang van zaken in de huisjes van Thamsanqa ;of de kinderen buiten mochten spelen en vriendjes mee mochten nemen, of ze naar school zouden gaan,kleren kregen etc. In het huisje volgde een rondleiding,kregen ze te drinken en koekjes van Sanele, (ze pakten er direct 2 of 4). Daarna heeft S ze vragen gesteld omdat bleek dat een tante uit Tsanskei komt volgende week en de kinderen wil halen. Alle gegevens rond de kinderen en familie zijn genoteerd en de volwassenen zijn erg onder de indruk van wat er bij Thamsanqa en dus in de huisjes gebeurt Vooral van de jonge Simpihwe, die zich inzet samen met zijn vrouw voor deze kinderen. Kinderen die verlaten zijn, waar de ouders niet voor kunnen zorgen door allerlie omstandigheden, kinderen van ouders die overleden zijn tengevolge van Aids, kinderen die mishandeld of misbruikt zijn. Voor deze kinderen is Thamsanqa.
Uiteindelijk af gesproken dat de vrouw alles gaat uitleggen aan har familie en de familie van de jongens en dat we contact houden en volgende week vrijdag evt. met de tante nogmaals naar t huisje gaan kijken met ze. Want de tante heeft geen geld om ze te verzorgen en de kinderen zijn goed en zeker beter af bij Thamsanqa, dat moest de vrouw ook wel beamen. Daarna het hele gezelschap weer terug gebracht, S. naar huis gebracht en samen met de andere vrijwilligster naar huis gereden. Waar we tegen half 6 aan kwamen. Een indrukwekkende, warme en vermoeiende dag.
Temeer daar ik in dat uur wachtend op Simpihwe alle kans heb gehad te bekijken(weliswaar vanuit de auto0 hoe het leven gaat in de shacks. Veel verveling en tijd doorbrengen met kletsen,water halen, wat groente bij de container aan de straat, sleutelen aan auto`s die het meestal niet doen, spelen op blote voeten in glas en zand,thuis komen met een van de vele busjes met een karig loontje. Zo triest en troosteloos. Maar de kinderen hebben lol. Gaan vaak niet naar school, maar blijven lachen n zeker tegen een blanke vrouw die in een auto zit te wachten en foto`s van je kan maken