woensdag 5 oktober

Woensdag 5 oktober: mijn schoonmoeder is jarig, ze is 92 jaar geworden, wat een leeftijd.
Slecht geslapen, wat gespannen voor vandaag.Een training geven over spreken in het openbaar is iets dat ik nog nooit gedaan heb en zeker niet in het Engels.Eerst even mijn schoonmoeder gebeld, ze vindt het leuk dat ik bel, maar ze verstaat me niet. Te ver weg zegt ze, grappenmaakster. Als Louise komt vor haar meeting met de vrijwilligsters geeft ze me een USB stick voor alle foto`s die we maakten van en voor Thamsanqa. En we praten even over Tia, die nog steeds ziek is en niet naar de training komt en dat haar hulp gerty komt om lunch te verzorgen. Gelukkig maar. Omdat louise laat is heb ik haast om naar het kantoor in Motherwell te komen , waar de trainingsruimte is en ja hoor!!!!!!!! Een bon voor te hard rijden. Voor 25km te hard moet ik 50 euro betalan, heel wat minder als in Nederland.
Aangekomen eenmaal zie ik Ryan het eten en Gerty al uitladen en er zijn al 14 vrijwilligers. Later hoor ik dat er een heel stel niet komen om diverse redenen. Zanele en Nombasa(huismoeders ) en 2 vrijwilligers helpen met brood en koffie maken.
Praat ook even met Karin , die in de ruimtes naast het kantoor een project runt voor kinderen tot 7 jaar met een handicap. Haar zal ik later nog eens spreken over het een en ander.
Om kwart voor 11 kan ik beginnen met zo`n 18 mensen in de ruimte. Begin met een ontspanningsoefening die ik al eerder met ze deed. Even om er in te komen, in het hier en nu, alles van je af zetten en ontspannen. Alleen nu zijzelf en niets anders.
Daarna begonnen met:-symptomen die opkomen als je in het openbaar spreekt zoals; droge mond,n brok in je keel, bibberende knieen. Dit alles kan je behoorlijk belemmeren en demotiveren.
Ik maak tijdens de training gebruik van een flap-over, waar ik voor de groep steeds de steekwoorden opzet, die ik vervolgens uitleg . Ze pennen ondertussen braaf mee.
Vervolgens de aandachtspunten in houding:
-hoe je staat, beweegt, wat een bepaalde houding uitstraalt
-je mimiek; ondersteunt je verhaal, kan ook verstoren doordat het verkeerd wordt begrepen
-je intonatie; hoe je dingen zegt, mensen bij de les kunt houden
-alert zijn op lichaamstaal, mimiek en intonatie van je publiek
Ik heb veel voorbeelden en uitleg hierbij gegeven. En hoe hou je een presentatie met een blijvende indruk-hou het simpel, laat iets zien en wek nieuwsgierigheid op.
Daarna vertel ik over wat je moet doen als je voor een groep spreekt. Ik heb zo`n 20 aandachtspunten, die ik aan de hand van steekwoorden en voorbeelden bespreek. Merk dat ik me steeds beter op mijn gemak ga voelen. Vertel ook dat ik het best spannend vind dit in het Engels te doen. Maar voel me wel senang bij deze groep.Ga het steeds leuker vinden en vind ook mijn vaste aandachtige mensen in de groep. Daar focus ik regelmatig op.(beide punten van bespreking, die ik zelf in praktijk breng). Merk ook dat ik af en toe iets vergeet, maar dat mag en zij weten het niet.
Ze krijgen ook nog de 3 D`s mee, waarmee je een moeilijk publiek(bv een groep tieners die je wat over Aids moet vertellen);
-depersonalise; voel je niet persoonlijk aangesproken
-detach; ga de strijd niet aan tegen 1 vervelend persoon, je krijgt de groep tegen je
-defuse; haal de druk van de ketel, bv een grapje maken
Als laatste geef ik ze een tip mee die ik van een lief mens kreeg:neem een mooie steen en hou die in je hand. Visiualiseer dat er kracht in die steen zit en neem hem mee naar je presentatie en gebruik je kracht. En… je hebt een lichaam, maar bent meer, laat je angsten je niet beheersen
Je hebt je gedachten, maar je bent meer
Je hebt je gevoelens, maar je bent meer. B.v. je hebt een ziekte, maar je bent dat niet alleen, je bent meer dan dat.
Toen gaf Sarah nog een LES over de 11 dingen die je niet moet doen/zeggen tegen een kind. Zoals; je bent nooit, je bent altijd, wat wil je dat ik doe of wees kalm. Sarah was een beetje een les aan het opdreunen. Ik heb wel de punten op een flapover gezet om het inzichtelijk temaken voor de groep.
En dan is er een warme maaltijd, hun toelage en taxigeld. Deze dingen worden gefinancierd door een Australische organisatie die in Johannesburg zit. Deze sponsort vrijw.org. als de Asibavikele met trainingen, eten daarbij en een soort vrijwilligersbijdrage van 350 rand per maand.
De maaltijd zag er goed uit; rijst, linzen, kip, maar spicey, dus niets voor mij Van de Asibavikele waren er ook een stel die het niet opaten en er bleef nogal wat over Dit onder de wel-eetlustigen verdeeld en de rest naar Karin gebracht die met een aantal mensen de ruimtes van haar project aan het schilderen was. Zij was er erg blij mee, dat ze zo de mensen te eten kon geven die haar vrijwillig hielpen.
Ik heb Karin de helft van mijn sponsorgeld gegeven . Ze was verbaasd en ontroerd. Heb haar beloofd, om als ik terug ben in Zwolle kontakt op zal nemen met dagverblijf De Kameel(waren daar vorig jaar al met Daphne en Tia). Om te kijken of ze haar project niet willen adopteren . Zij doen hetzelfde als Karin , ook voor dezelfde leeftijdsgroep. Karin doet de opvang van kinderen met een lich. en/of verstandel. beperking tot 7 jaar, tesamen met vrijwilligers en kan een ondersteuning goed gebruiken. Ik ga volgende week maandag naar haar toe, dan zijn de kinderen er weer(is nu vakantie), mag ik foto`s maken en krijg van haar een CD-rom met foto`s en een ppowerpoint-prezentatie. Ik vind haar een kanjes. Ze kwam hier in 2008 als vrijwilligster uit Duitsland bij Ithemba , ze is gebleven en is nu manager van een project.
Nombasa heeft me nog even weten te verleiden tot billenschudden en dansen. Dat levert groteb hilariteit op, maar ook geklap en groep(jo Gerdy,jo Gerdy).
Al met al een goed gevoel over deze ochtend. Heb niet alles weergegeven wat ik gedaan heb, het verslag is al lang genoeg.