een verhaal apart

Een verhaal apart
Dit gaat over J. een jonge vrouw intussen van 21 jaar-
Ik ontmoette haar zo’n 7-8 Jaar geleden, toen ik voor het eerst meetings en workshops ging doen voor Thamsanqa .
J was toen een heel bescheiden en verlegen meisje , Die zich nogal eens voor het karretje liet spannen door de meiden met de wat grotere monden.. Een heel zacht meisje met een behoorlijk vervelende achtergrond(zoals trouwens het merendeel van die meiden) Haar ouders , beiden overleden ten gevolge van diabetes ( met amputaties) alcohol en drugsverslaving.
In de loop der jaren zag ik haar ieder jaar wel weer.En ik zag haar ook veranderen.Ze kreeg wat meer zelfvertrouwen en liet af en toe zelfs van zich horen, al was dat heel soms en meer per ongeluk zoals ik het zag bij haar. Maarik dacht dat ze zich wel thuis voelde in het huisje waar ze verbleef. En toen ze in 2015 naar het transitie huis ging met een paar andere groter meiden toen was ze toch wel op haar plek. Dat dacht ik en ook anderen ten minste Hoe hebben we ons daar op verkeken of niet goed naar haar gekeken. Want al snel nadat ze daar zat raakte ze aan de daga (drugs) en ging ze zwerven op straat.Ze wilde niet meer naar schol at niet meer en verwaarloosde erg.
Op een of andere manierkwam ze toen in ERICA terecht(opvang voor criminele en/of verslaafde jongeren) ws omdat ze o0k ging jatten om aan drugs te komen. In Erica kwamen ze er achter dat zij ook diabetes had en ze werd ingesteld op medicatie. Omdat ze daarvoor naar het ziekenhuis moest hebben ze haar helemaal getest en toen kwamen ze er ook achter dat ze aids had.
Ook op die medicatie is ze toen ingesteld en bij Erica ging het beter met haar . Haar lichamelijke conditie ging met sprongen vooruit en ze nam weer contact op met Tia Wessels van deThamsanqa huisjes Ze wilde heel graag terug komen . Nu stond Tia daar niet direct om te springen. Maar J bezwoer haar dat ze weer naar school zou gaan en haar medicatie zou innemen.En na een paar motiverende gesprekken kwam J weer in het transitie huis terug. Dat was in juli 2016. Ik was in die tijd 3 maanden in Port Elizabeth en heb haar dus weer in een training gehad Deze training (van 4x) ging dit keer over “Wat Heb je , wat Kun je en wat Doe je?”
J was er ook bij en ik zag een jonge vrouw die zich niet meer de kaas van het brood liet eten., ja die zelfs af en toe initiatieven nam IK was blij en verbaasd tegelijk En het waren goede bijeenkomsten omdat iedereen nu ook ten volle meedeed
Nu begin 2018 ben ik er weer en heb dit keer alleen een wekelijks groepsgesprek met de meiden van het transitie huis. Dat zijn er dit keer maar 4 , J is er niet meer bij. En dan volgt de rest van het verhaal.
Kort nadat ik weer naar huis ben gegaan in september 2016 is het toch weer mis gegaan met J. Ze ging en wilde niet meer naar school, nam heer medicatie niet meer, en ging weer van alles gebruiken. Uit eindelijk ging ze weg bij het tansitie huis en zwerft ze nu opstraat . ]TIa heeft nog geprobeerd met haar te praten ente schetsen hoe het met haar ouders is gegaan. Maar ze wilde niet luisteren. En zo zwerft ze nu op straat, broodmager en ziek en verslaafd. Het laatste bericht is dat iemand met haar te doen heeft en haar vraagt of ze wat wil verdienen door even op de kinderen te passen,daar komt ze aan maar laat even later de kids in de steek en ze verdwijnt weer in de anonimiteit van de township.
Ziek, verzwakt en verslaafd. En ja wat kun dan nog doen?????. Haar zoeken???????En dan ? Ze wil niet luisteren en haar dwingen/??//.
IK weet het niet maar heb wel erg met haar te doen. IK hoopte haar tegen te komen op mijn ritjes door Motherwell(township). En onbewust keek ik naar haar Maar ik heb haar niet gevonden. …………….